Adeva Afsheen Myesha
“Ipak, nge ke munge?”, ine ku mungune ari serap ni pintu.
“Sekejep ine, roa menit mi” saut ku, ku ine.
Lao mingu ini kami bekekire beloh kumah ni anan i Kampung Sintep si terkenal ipanang mata, jarak si kami tempuh ari umah ni kami sekiter 30 (tige puluh) menit wan perjelenen. Kampung Sintep berupe kampung si mampat belangi, sehinge delé ientong wisatawan jep lo, hurup kul si bertulis Sintep mujadi ciri khas kampung a.
Mununung perjelenen teridah waih mubentang si ijo i geniring Lut Tawar, mampat ni donya si temas ilen i panang, gere lupe kami mu beli penan si galaki anan, nge ku bayangen galak ni anan ike kami gaéh munentong. Sentan sawah iumah, anan pé munyamut urum senang naté, lidem si mampat té si olok ku kalei, lagu gere ara beben wan murip pé.
Bier pé anan nge tue, kerut pé nge teridah wan kulit té, gere surut semangat ni anan wan mujeleni sisa ni mȯrip pé. Anan ara pitu anak é , ama ku anak si ketige, ama kul urum ama lah ku bebuet i Blang Kejeren sedangkan si tulu ibi ku betempat i sekiter Kute Takéngen. Kerna bujang sedang ilen ari tanoga ama encu ku le si taring urum anan.
Nge gati pedi ama ku makati anan taring urum kami, cumen anan dor mu alasen ike anan ni nge tenang pedi méwén i Kampung Sintep. Anan ku sesire berempus galak pedi atéwé mujerang, ini le kati aku dor mukalé munentong umah anan, masam jing si tos anan sedep pedéh idelah kami, lagu nge kalah urum restoran isihen pé.
Dang iyo lao anan pé mungune
“Sana pong kero si kite jerang?”
“Masam jing anan”, saut ku gegalaken.
Mengé oya, ama urum ine ku pulelingem néngon lagungku. Urum bibes ananku munyedien awas-awasé, sedangkan aku demu buet mubersih gulé mujaher si nge siep ni anan sebelem kami sawah. Tengah gure é munyedien awas-awas, kucing ni ama encu pé malé munusuh gulé si nge ku tetahi.
“Ipaaak, bionen kucing a”, kené anan sire metuk
“Puusss…puusss…”, ku bio urum sapu.
“Enti idere ipaaakk, kasé ama encu mu bengis, oya kucing si kol naté wé. Singket ni cerak, bau ni masam jing pé muer i iyung ku. Nge ku bayangen sedep pé kero porak pong kero é gulé masam jing.
“Anan, nge nguk ke beredang?”. Ku kunei sire munuke belanga.
“Porami ipak, nampin awasé meresap ku gulé a mulo”.
Sesire munampi, aku beredang penamaten mangan koan tété umah anan ku. Ku éngon seseger ama munyino ku dapur, tene ni tuke é nge mulapé. Seketike, penjerang ni anan pé tasak nye aku pé beredang. Kami pé mangan murum sawah sedep pé. Maklum nge sedep keta jem pé nge setengah due.
Soboh ni mata ni lao pe nge munorohen caya é, bierpé kemél-kemél i atas langit ni Panté Menye. ine pé munedang pepien gelas kupi urum teh sesire munyamut soboh lao si terang. Pong ni teh urum kupi soboh nip é ara kepile rebus si nge iangkap anan ari geniring ni umah é. Sesire minum kami soboh ni, aku pé mungune ku anan.
“Anan…ari kampung ni anan ni dekat ke ku Loyang Peteri Pukes?” Kukunei kin penuke cerak.
“Gere gaip tu ipak”, saut ni anan ku sesire mungikis kepile.
“Kire-kire kune kisahé anan?”. Aku mungune sesire kusérén ulu ku, ku kerlang ni anan ku. Aheré Anan pé mulei bekeberen kisah Peteri Pukes.
Nge lepas Peteri Pukes betempat urum bebujang si kul naté wé. Lang néa beloh mujule beru kumah ni sirawan (bei), sebelem berangkat, ine ni Peteri Pukes ni bermanat” bier kuneh pé beret ni até mu munaring ni kami, enti sawah ko mubalik ku kuduk” Peteri Pukes pé muningok manat ni ine é.
Wan tengah mulintesi totor antara Kampung Nosar urum Kampung Kelitu. Pemikiren Peteri Pukes pe mulei karu sehinge gere i seje é Peteri Pukes pé mubalik ku kuduk. Seketike langit mubah mujadi gelep, mununung semer ni pungi si hebat. Seulah-ulah mara si kul malé terjadi, uren olok turun urum kuyu si keras.
Peteri Pukes urum rombongen pé mungenali ton berlongoh pepien depa ari ton pakéa remalan, pakéa mudepeti sara loyang si lues. Ahéré pakéa pé teduh wan ni loyang. Isien terjadi awalé Peteri Pukes mubah mujadi atu beta si rawan pé urum penemah né.
Anan pé munutup kekeberen sire inum né kupi si nge pesam, sesire seseger mungutip kepile si nge i rebus ne.
“A le ipak, mujadi anak turah i pengé manat ari jema tue”. Unger ni ine ku aku.
“Bohmi ine” urum laoh ku si remenang kerna mumengé kekeberen sedih ari anan.
Mulei lo oya, manat si i sawah ni ine liwet kekeberen si ikisah ni anan dor mubekas wan ni até ku. Mulentayon ku pengé ling ni adzan ari mersah kucak i kampung anan. Kami pé berasup nangkap wih semiang mujeleni kewajiben sebagé mahkluk. Nge mari semiang ashar kami pé besinen ku anan malé berasup ulak, anan pé bermanat arih-arih idené gaeh mien munentong.
Motor si kami tik ahéré beloh munaring ni Kampung Sintep. Munentong langkah ini nume muluah kalé tapi ara pelejeren si murege si kudemu liwet kekeberen anan. Buge ini mujadi pelejeren si murege kin aku.
Semawah i umah, ine renye munuke jang kati temas ama mu markir ni motor i gudang umah kami. Aku pé mulangkah ku anak ni kite mulangkah ku kamar ku. Renye ku hempasen beden muluahi hék ni beden.
Kekire ku buge tir mien mudemu urum anan, mumengé mien kekeberen-kekeberen si mugune wan mȯrip ni, buge anan ku dor i osah kesehaten.[SY]