[Cerite Singket Bahasa Gayo] Berumah Tepas

oleh

Oleh : Fauziyyah Damayanti*

Pitu taun si lewat, aku minah ku Kampung Badak Uken. I sara ton si ringkel empus urum ling ni kayu bedeso. I hin, aku taring urum ine ama. I sara umah ucak si betos ari tepas.

Bier pé umah kami ucak, i jep sagié ara kin inget inget-ingeten si jeroh é.
“Éték, uripen lampu ho.” Tilok ama ku sara lampu punyut.
“Boh, ama.” Cerak ku arih-arih.

Lampu punyut oya sara géh ni terang iwas numah kami. lampu ni, i uripen ike lo enge malé gelap. Ara tulu lampu punyut si uripen. Tulun né, i bun i sagi-sagi umah si gelep-gelep é.

Tan uren géh, supu umah gati turuh. Kami turah tama aih émér i ton-ton si turuh a. Ling aih si tauh buh ling kéruh, ling oya le nye buh nume kami. Dena malé kumah kami i was ni koték, urum keldong nye atu-atu tejem, oya we enguk i lewati jema-jema si beluh ku empus.

“Susi…” Talu ine. Aku gintes mengé talu ine.
”Hana ine?” Kuceraan arih-arih.
“Bantu beli pé poa kah.” Kénni ine.
“Arih-arih remalan, enti sangka kahé seltu ku atu.” Manat ni ine sire nosah pien-pien sén.”

“Boh, ine. Ku ceraan sire nerime sén ari ine urum nosan sén ku bun i kantong baju.
Dené ari umah ku ton juelen gaip pora. Umah kami mu selang ari kampung. Jep dor lewat dené ku mah ku, aku dor turah arih-arih.

Mejen, aku ara rasa kemang ulu remalan i was keterihen. Bier pé i éngon payah, murip i Kampung Badak uken nejer kami i was ni keseberen-urum i was ni depeti payah.

Ama beli tanoh i Kampung Badak Uken tap rege murah. I tanoh ini, ama nérah belenye. Sebeb murah, dené ku umah payah urum hejeb. Ine ku gere ongot, mejen ine ku terima jait ari tetangga.

Delé tetangga julen jait baju rébék urum nucak baju ku ine. Urum oya, ine guk bantu belenye kami.

Lo beganti lo, ulen beganti ulen, taun pé ye mubah. Mȯrip kami i Kampung Badak Uken tamah gere tentu.

Penyuen si suen ama, gati gere mu hasil. Tanoh si kagin né genyur silo nge using. Pemarin, ama urum ine ku sepakat malé minah ku Kampung Porang Ayu dusun Sesik.

***
Dusun Porang Ayu oya kampung ni awan ari ama. Ton é dekat urum kota kabupaten. Selama minah ku Kampung Porang Ayu murip kami sara keluarga makin tamah nyaya. I hin nye giara sara pé jema nangon penjaiten.

“Ama, gi ara tik pé oros si malé jerang kin yo ni. “Mengé ling ine kusik ke ama.
“Seber le ine, ama tengah berusaha kin nérah sen.”Cerak ama urum ling sedih.
Aku nye mongot mengé peceraen paké a i uduk dapur.

Gere mokot, ine nuripen rara i dapur ho. Sawah utem méh télong, gere ara si nguk i jerang. Gelap tamah gelap, urum ling kayu i deret tamah bedeso.

Ara ling lampu punyut si be usaha nerangi keadaen. I deret, uren géh turun mulei, basah tanoh kering si perlu aih. Harapen kami kin betani murip nyak si tamah tipis.

Setan payah ku atas naku, aku ninget kin kenangen jeroh waktu i Kampung Badak Uken. Kin kami murum nikmati asil empus urum i rayan asil bier pé ucak. Aku berdoa i was ni naté, beharap puren keadaan kami tir jeroh.

***
Lang soboh, tan aku uet, ine urum ama dang nyiepen tahana si beda.
“Susi, kite malé mérah cara laén. Kite guk juelen poén ari empus ucak kite.

“Ine, ama bantu ine nikot-ikot poén si suen ine i samping umah.
“Betul ine?” Jeweb ku urum semangat.
“Aaa, éték. Kite mulei ari ini mulei.”

“Kami beluh murum nangkak poén-poén si ara taring. Ine becerite tentang harapan né. Ine kenaké aku nguk sekolah kati sukses.

“Bier pé keadaan te i was ni ke kuranggen, ko turah tetap sekolah. Éték.” Cerak ine.
“Boh, ine. Jewebku siro nanguk.

“Kao turah nubah masa depan jadi lebih jeroh urum sekolah. Kao gere guk unang ine urum ama. Ko turah sarjana,” cerak ama len pakéa beharap kenak é anak si sara ni jadi jema sukses.

“Boh ine.” cerak ku ihin, kami cube harapan ayu. Kami mulei natur rencana kin njuel poén. Kadang gere tir nemah le sén, bier pé oya langkah pemulen. I wan dené ulak, aku merasa lebih percaya bier pé jelen ni naru urum liku. Aku percaya murum ama urum ine. Sire juel poén, kami nguk nubah nasib.[SY]

* Fauziyyah Damayanti, lahir i Blangkejeren pada 10 November 2013. Saat ni kunul i kelas V SDN 3 Blangkejeren, Gayo Lues.

Comments

comments

No More Posts Available.

No more pages to load.